زندگی پیامبر اسلام (10)

   اصحاب همه رفتند و پیغمبر و ابوبکر و علی ماندند. در  

آغاز سال چهاردهـم بعثـت، توطئه ی همدستی در قتل  

پیغمبر و هجرت خود پیغمبر به همراه ابوبکر صورت گرفت 

و علی سه روز بعد مکه را ترک کرد. مخالفـان پیغمبر نیز  

مـدیـنـه را تـرک کردنـد و گـروهـی که مـانـدنـد به ظـاهـر  

مسلمان شدند و در نهان توطئـه می کردند. منافقین که  

آن هـمـه در قـرآن از آنـان مـذمّـت مـی شـود ایـنـانـنـد و  

بزرگ تریـن عنـصـر خطـرنـاک منـافق، « عبدا... بن ابی»  

است که با نفـوذتـرین رجل مدینـه بود و مـورد احترام هر 

سه جناح مـدیـنـه: «اوس»، «خزرج» و «یهـود» و اکنـون  

اسلام مقامش را متزلزل کرده بود.  

   پیمان مـؤاخات میـان مهـاجر و انصـار بستـه می شود،  

قـراردادی میـان جناح هـای مختلـف مسلمـان بر اساس  

حدود و تکالیـف اجتماعـی و سیاسـی و حقوقـی منعقد  

می کند و نیـز روابـط خود را با اقـلـیـت نـژادی و مذهبـی  

یهود تدوین می کنـد.  

   «اذان» وضـع شـد و «بـلال» مـؤذن رسمـی گـردیـد و  

جنگهـا آغـاز شـد.