بانوی صبور ایران

   نسرین ستوده لنگرودی در سال 1342 در تهران و در خانواده ای مؤمن  

و معتقد به اسلام به دنیـا آمـد. پدر و مـادرش دارای تحصیلات ابتدایی

بودند. او مدرک کارشناسی ارشدش را در رشته ی «حقوق بین الملل» 

در سال 1370 از دانشگاه ملی دریافت کرد و به نشریه ی «دریچه 

گفت و گو» به مدیرمسئولی کیوان صمیمی پیوست. در این نشریه

که فقط شش شماره از آن منتشر شد، مسئولیت سرویس اجتماعی

را به عهده داشت. علاقمندی اش به موضوع «هویت ملی» سبب

شد مصاحبه هایی با حبیب اله پیمان، مهدی بازرگان و حسین بشیریه

انجام دهد و آنها را در نشریه ی دریچه منتشر کند. ستوده در همان

نشریه با رضا خندان آشنا می شود و در سال 1373 با او ازدواج می کند.

   در سال 1374 در آزمون کانون وکلا شرکت می کند اما با برخوردهای

حذفی و سلیقه ای رایج در کشور از دریافت پروانه ی وکالت باز می ماند.

پس از دوم خرداد و تشکیل دولت اصلاحات در نشریات توسعه، توس،

صبح امروز و آبان مقالاتی در باره ی حقوق و آزادی های مدنی زنان

منتشر می کند. در زمان قتل های زنجیره ای که گفته می شد عناصری

از داخل وزارت اطلاعات آن را پیش می بردند، برای آزادی زندانیان

سیاسی قلم زد.  

   بالاخره در سال 1382 توانست پروانه ی وکالت بگیرد. بلافاصله بعد از

آن به کانون مدافعان حقوق بشر که با ابتکار شیرین عبادی شکل گرفته

بود، پیوسته و به فعالیت های رایگان حقوق بشری و پذیرفتن وکالت

محکومان امنیتی می پردازد. او مبالغی را که توسط این افراد به عنوان

حق الوکاله پرداخت می شد را نیز نمی پذیرفت. 

   نسرین ستوده مدتی را نیز به انجمن حمایت از حقوق کودکان پیوست

و در آن جا به مدت دو سال عضو هیئت مدیره بود و به عنوان وکیل به

حمایت از حقوق کودکان و آشنا کردن آنان به حقوق خود پرداخت.

   در سال 1386 در اوج کشمکش های پرونده ی هسته ای و زمانی که

پرونده ی ایران به شورای امنیت سازمان ملل متحد فرستاده شده بود،

به «شورای ملی صلح» پیوست که طیف ملی مذهبی ها آن را سامان

داده بودند تا با همفکری با مجامع بین المللی، مانع وخامت بیشتر اوضاع

و حمله ی نظامی به کشور شوند. 

            گردهمایی برای آزادی نسرین ستوده؛ دسامبر 2012 هلند

   در سال 2008 (1387 خورشیدی) در روز جهانی حقوق بشر، کمیته ی

بین المللی حقوق بشر ایتالیا، نخستین جایزه ی خود را به ستوده اهدا
کرد. 

   پس از وقایع سال 1388 و تقلب در انتخابات ریاست جمهوری، ستوده

وکالت معترضان به تقلب و کشته شدگان و آسیب دیدگان این واقعه را 

به عهده گرفت. به این وسیله کینه ی کودتاچیان را به جان خرید و در

شهریور 1389 دستگیر شد و تا شهریور 1392 در زندان بود.

   او در این مدت دو بار دست به اعتصاب غذا زد: یک بار در سال 89 که

پس از 28 روز به اصرار موکلین سابق و اعضای خانواده اش آن را شکست

و بار دیگر در اعتراض به ممنوع الخروجی دختر 13 ساله اش که این

اعتصاب از مهرماه 96 به مدت 49 روز ادامه یافت و بالاخره با حضور برخی

نمایندگان مجلس و ملاقات با او در زندان و لغو ممنوع الخروجی دخترش،

خاتمه پیدا کرد.

   در آوریل 2011 انجمن آمریکایی قلم (PEN) جایزه ی آزادی قلم باربارا

گلداسمیت را به او که در زندان به سر می برد اعطا کرد و در اکتبر سال

بعد جایزه ی آزادی افکار ساخاروف توسط پارلمان اروپا به ستوده و جعفر

پناهی اهدا شد که یکی در زندان بود و به دیگری هم اجازه ی خروج از

کشور داده نشد.

   پس از انتخابات ریاست جمهوی 1392 سیدمحمد خاتمی در تیرماه

همان سال زمانی که ستوده در مرخصی زندان بود برای دیدار با او در

منزلش حاضر شد. 

   نسرین ستوده دوباره در خرداد 97 با اتهامات جدید دستگیر و زندانی

شد. اتهامات جدید علیه او فعالیت تبلیغی علیه نظام، عضویت در کانون

مدافعان حقوق بشر، ظاهر شدن بدون روسری در محل شعبه ی

بازپرسی، اخلال در نظم و آسایش عمومی با قرار دادن دسته ی گل بر

روی پست برق خیابان انقلاب، جایی که دختر معترض به حجاب اجباری

را از روی آن به پایین پرتاب کردند و موجب شکستن زانوی او شدند،

همکاری با «شیرین عبادی» در باره ی صدور بیانیه ی رفراندوم قانون

اساسی، حمایت از آزادی بیان و عقیده و پذیرش وکالت نوکیشان

مسیحی و دراویش گنابادی، دریافت جایزه ی ساخاروف به مبلغ 50

هزار یورو، و مصاحبه با رسانه ها در باره ی دختران معترض به حجاب

اجباری ــ موسوم به دختران خیابان انقلاب ــ که وکیل سه نفر از آنها

نیز بوده، ذکر شده است.