پارک ملی سیاهکوه

منطقه سیاه­کوه در مجاورت یکی از وسیع ترین عرصه ­های بیابانی کشور قرار گرفته است. اکوسیستم ­های متنوعی نظیر بیابان، استپ و نمکزارهای این عرصه را می ­توان در تصاویر هوایی فوق­ العاده ی این فیلم دید و از آن لذت برد!

این منطقه در سال 1380 به عنوان منطقه حفاظت شده اعلام و بخشی از آن در سال 1386 بعنوان "پارک ملی سیاه کوه" به مناطق تحت مدیریت سازمان حفاظت محیط زیست پیوست.

این پارک با مساحتی بیش از 80 هزار هکتار در محدوده ی بین استان های یزد و اصفهان واقع شده است. بخش ­های جنوبی این منطقه از نظر تقسیمات کشوری در استان یزد و بخش ­های شمالی آن در استان اصفهان قرار دارد. پارک ملی سیاه­کوه یکی از بکرترین پارک های ملی کشور به شمار می­ رود و با وجود ده‌ها گونه نادر جانوری و گیاهی از جمله ناشناخته‌ترین مناطق حفاظت شده دنیا است.

برای مثال به کَل­ ها می ­توان اشاره کرد که با آن نبردهای سهمگین­ شان در فصل جفت گیری به شهرت رسیده ­اند. یوزپلنگ ­های آسیایی نیز که هر از چندگاهی در دل سیاه­کوه دیده شده­ اند، گربه­ سان بسیار زیبایی به نام گربه­ ی شنی، گونه های مختلف مارسانان، دم تیغی ایرانی و برخی حیوانات شبرو از جمله گونه­ هایی هستند که در سیاهکوه می توان دید.

زمین به مثابه زیستگاه مشترک انسان، حیوانات و گیاهان، سبب شده تقریبا در همه جا آثار و ابنیه ای از انسان دیده شود. پارک ملی سیاه­کوه هم از این قاعده مستثنی نیست. مثلا بقایای یک پل قدیمی به نام حوض ابریشم را می ­بینیم که یادگار گذر کاروان های جاده ی ابریشم از منطقه سیاه کوه می باشدکه به سمت جَندق و سمنان و یا بالعکس در حرکت بوده اند. یا جاده اردکان – چوپانان را می­ بینیم که نشانی دیگر از اهمیت همیشگی این منطقه به مثابه گذرگاهی انسانی از گذشته تا به امروز بوده است. اما صرف گذرگاه بودن به معنای عبور بی تاثیر انسان بر محیط پیرامونش نیست. این تاثیرات قطعا انواع متفاوتی دارند. برای مثال از طرفی محیط بانان با مدیریت منابع آبی در آب انبارها در فصل های گرم و حتی گاهی توزیع دستی علوفه، مداخله­ ی آگاهانه در بهبود شرایط زیستی گونه ­های مختلف منطقه دارند و از طرفی دیگر برخی مستقیما دست در تخریب دارند!

برخی گونه ­ها نظیر پلنگ ایرانی، سال هاست گزارشی مبنی بر وجودشان ثبت نشده است. همچنین گونه­ های دیگری مثل بالابان ها و دیگر پرندگان شکاری منطقه که توسط سودجویان جهت فروش به کشورهای حاشیه خلیج فارس شکار می­ شوند در معرض خطر انقراض قرار گرفته ­اند.

ضعف ­های قانونی نیز مزید بر علت بروز چنین حوادثی هستند. برای مثال معدنی بسیار قدیمی در دل سیاه­کوه و در محدوده سبزه چاه قرار دارد که چند بار در سال معدن کاران به بهانه ی مجوز­های قدیمی بهره ­برداری به آنجا آمده و ضمن ایجاد آلودگی ­های زیست محیطی، دست به شکار غیر قانونی نیز می زنند.

+ نوشته شده در سه شنبه ۳ مرداد ۱۴۰۲ ساعت 11:26 توسط بهمن طالبی  |